Boosabum Rob wint White Tiger Tournament in USA
Het is 5:00 in de ochtend en ik wordt wakker gemaakt in de woonkamer door Master Suarez dat ik me moet gaan aankleden om te vertrekken. We gaan naar Connecticut voor een toernooi. Ik had gezegd dat ik niet mee wilde doen want zoals iedereen wel weet ga ik niet graag naar toernooien toe. Maar goed ik had beloofd te kijken en een handje te helpen bij het coachen van de beginners.
Het toernooi was druk veel deelnemers en veel publiek. Ik begon in de middag met het coachen van een witte bander genaamd John. Het was zijn eerste toernooi en hij was niet echt zenuwachtig. Ik zei hem dat ie goed moest luisteren en dat het verder wel goed kwam. Het resultaat was een 1e plaats voor hem en hij had naar mijn idee goed gevochten. 3 rondes moest hij en elke ronde nam hij veel initiatief.
Vervolgens verveelde ik me en begon me te irriteren aan de rommeligheid van het toernooi. De slechte organisatie en het feit dat er al iemand met een brancard naar het ziekenhuis moest worden gebracht. Een oudere man die meedeed aan de Super senior devision. Het zijn oudere deelnemers die het tegen elkaar opnemen in de zwaargewicht. De scheidrechters zaten er suffig bij en een ongeluk zit in een klein hoekje.
Maar goed Master Suarez keek me aan met een blik van ga je nou nog meedoen of niet? Ik haalde me schouders op met een blik van waarom ook eigenlijk niet en 10 sec later was ik ingeschreven. Shit, en ik had nog geen dobok niets bij me! Gelukkig kon ik er een lenen van iemand die bij ons trainde en ik was dus genaamd Giorgio met een 2e dan dat klopte in ieder geval.
Ik voelde me vrij rustig en had eigenlijk erg veel zin in om te knallen. Maar eerst moest er nog tuls worden gelopen. Een 3e plaats omdat ik er al na de 1e ronde uit vloog, kon ik me eindelijk warm maken voor het sparren. Mijn poule bestond uit 7 man en ik had geen idee wie het waren. Ik sprak een Canadees die me vertelde dat ie 2 jaar terug de nationale kampioenschappen in Canada had gewonnen. Nou ja we zullen wel zien dacht ik.
De eerste ronde moest ik tegen een Amerikaan met 4e dan. Nog steeds had ik er zin in en voelde me vrij los. Wat had ik te verliezen dacht ik en 20 sec later had hij een bandal dollyo op z’n voorhoofd waarop ik nog dagen last heb gehad van mijn hak. Maar goed hij had een rood voorhoofd en ik had de smaak te pakken. Vooruitvechtend met stoten gevolgd door Dollyo’s probeerde ik hem steeds in de hoek te krijgen. Ik had gewonnen en ging door naar de 2 ronde.
Het was de Canadees die een halve kop groter was maar toch ook vrij dun vond ik. Ik probeerde dezelfde strategie maar nu ook meer op de counter vechtend. Maar ook hij ging in zijn achteruit en dat was precies wat ik wilde. Ik voelde me erg fris en had genoeg energie. Dus stotend naar voren nadat hij een aanval probeerde te maken kreeg ik hem in de hoek waarop hij over de scheidsrechter inclusief stoel en omstanders heen viel.
Ik had weer gewonnen en ging naar de finale. Dit keer moest ik tegen een snelle jongen die goed was met zijn voorste been. Ik voelde nattigheid omdat hij er fris uitzag en ook wat jaartjes jonger was. Maar ik had een plan om zijn voorste been te stoppen door in te stappen en hem te counteren met stoten en een Dollyo onderin. Hij was toch wat minder snel dan dat ik had verwacht en conditioneel ook niet zo sterk als ik had verwacht.
Het werkte en hij werd moe omdat ik er elke keer bovenop zat en hem hard onderin raakte. Ik zag hem benauwd kijken en na een Yop Chagi op de Solaar plexus moest hij even naar adem happen. Hij had er geen zin meer in en werd steeds minder assertief in zijn aanvallen. Ook deze Partij was voor mij.
Ze hadden geen idee wie ik was en het was leuk om hier een toernooi te draaien tegen volstrekt onbekenden. Ik heb Giorgio bedankt voor zijn pak en Rupert mijn coach oorspronkelijk uit Jamaica ook bedankt voor zijn aanwijzingen. Master Suarez gaf me in de bus nog wel op mijn flikker dat ik voortaan wat harder en serieuzer moest gaan trainen en ook dat ik maar eens wat serieuzer met toernooien om moest gaan. You are living de la vida loca dat was zijn commentaar.
